தல யாத்திரை - சேரமான் பெருமாள் நாயனார் அருளியது

சேரமான் பெருமாள் நாயனார் அருளியது
பதினோராம் திருமுறை
1. பொன்வண்ணத்தந்தாதி
169 பொன்வண்ணம் எவ்வண்ணம் அவ்வண்ணம் மேனி பொலிந்திலங்கும் மின்வண்ணம் எவ்வண்ணம் அவ்வண்ணம் வீழ்சடை வெள்ளிக்குன்றம் தன்வண்ணம் எவ்வண்ணம் அவ்வண்ணம் மால்விடை தன்னைக்கண்ட என்வண்ணம் எவ்வண்ணம் அவ்வண்ணம் ஆகிய ஈசனுக்கே.	1
170 ஈசனைக் காணப் பலிகொடு செல்லஎற் றேஇவளோர் பேயனைக் காமுறு பிச்சிகொ லாமென்று பேதையர்முன் தாயெனை ஈர்ப்பத் தமியேன் தளரஅத் தாழ்சடையோன் வாவெனைப் புல்லவென் றான்இமை விண்டன வாட்கண்களே.	2
171 கண்களங் கஞ்செய்யக் கைவளை சோரக் கலையுஞ்செல்ல ஒண்களங் கண்ணுதல் வேர்ப்பஒண் கொன்றையந் தார்உருவப் பெண்களங் கம்மிவள் பேதுறும் என்பதோர் பேதைநெஞ்சம் பண்களங் கம்மிசை பாடநின் றாடும் பரமனையே.	3
172 பரமனை யேபலி தேர்ந்துநஞ் சுண்டது பன்மலர்சேர் பிரமனை யேசிரங் கொண்டுங் கொடுப்பது பேரருளாம் சரமனை யேஉடம் பட்டும் உடம்பொடு மாதிடமாம் வரமனை யேகிளை யாகும்முக் கண்ணுடை மாதவனே.	4
173 தவனே உலகுக்குத் தானே முதல்தான் படைத்தவெல்லாம் சிவனே முழுதும்என் பார்சிவ லோகம் பெறுவர்செய்ய அவனே அடல்விடை ஊர்தி கடலிடை நஞ்சமுண்ட பவனே எனச்சொல்லு வாரும் பெறுவர்இப் பாரிடமே.	5
174 இடமால் வலந்தான் இடப்பால் துழாய்வலப் பால்ஒண்கொன்றை வடமால் இடந்துகில் தோல்வலம் ஆழி இடம்வலம்மான் இடமால் கரிதால் வலஞ்சே திவனுக் கெழில்நலஞ்சேர் குடமால் இடம்வலங் கொக்கரை யாம்எங்கள் கூத்தனுக்கே.	6
175 கூத்துக் கொலாம் இவர் ஆடித் திரிவது கோல்வளைகள் பாத்துக் கொலாம்பலி தேர்வது மேனி பவளம்கொலாம் ஏத்துக் கொலாம்இவர் ஆதரிக் கின்ற திமயவர்தம் ஓத்துக் கொலாம்இவர் கண்டதிண் டைச்சடை உத்தமரே.	7
176 உத்தம ராய்அடி யார்உல காளத் தமக்குரிய மத்தம் அராமதி மாடம் பதிநலம் சீர்மைகுன்றா எத்தம ராயும் பணிகொள்ள வல்ல இறைவர்வந்தென் சித்தம ராய்அக லாதுடன் ஆடித் திரிதவரே.	8
177 திரிதவர் கண்ணுள்ளும் உள்ளத்தின் உள்ளும் திரிதரினும் அரிதவர் தன்மை அறிவிப்ப தாயினும் ஆழிநஞ்சேய் கரிதவர் கண்டம் வெளிதவர் சாந்தம்கண் மூன்றொடொன்றாம் பரிதவர் தாமே அருள்செய்து கொள்வர்தம் பல்பணியே.	9
178 பணிபதம் பாடிசை ஆடிசை யாகப் பனிமலரால் அணிபதங் கன்பற் கொளப்பனை அத்தவற் கேயடிமை துணிபதங் காமுறு தோலொடு நீறுடல் தூர்த்துநல்ல தணிபதங் காட்டிடுஞ் சஞ்சலம் நீஎன் தனிநெஞ்சமே.	10
179 நெஞ்சம் தளிர்விடக் கண்ணீர் ததும்ப முகம்மலர அஞ்செங் கரதலம் கூம்பஅட் டாங்கம் அடிபணிந்து தஞ்சொல் மலரால் அணியவல் லோர்கட்குத் தாழ்சடையான் வஞ்சங் கடிந்து திருத்திவைத் தான்பெரு வானகமே.	11
180 வானகம் ஆண்டுமந் தாகினி ஆடிநந் தாவனம் சூழ் தேனக மாமலர் சூடிச்செல் வோரும் சிதவல்சுற்றிக் கானகந் தேயத் திரிந்திரப் போரும் கனகவண்ணப் பால்நிற நீற்றற் கடியரும் அல்லாப் படிறருமே.	12
181 படிறா யினசொல்லிப் பாழுடல் ஓம்பிப் பலகடைச் சென் றிடறா தொழிதும் எழுநெஞ்ச மேஎரி ஆடிஎம்மான் கடல்தா யினநஞ்சம் உண்ட பிரான்கழல் சேர்தல்கண்டாய் உடல்தான் உளபயன் ஆவசொன் னேன்இவ் வுலகினுள்ளே.	13
182 உலகா ளுறுவீர் தொழுமின்விண் ணாள்வீர் பணிமின்நித்தம் பலகா முறுவீர் நினைமின் பரமனொ டொன்றலுற்றீர் நலகா மலரால் அருச்சிமின் ஆள்நர கத்துநிற்கும் அலகா முறுவீர் அரனடி யாரை அலைமின்களே.	14
183 அலையார் புனல்அனல் ஞாயி றவனி மதியம்விண்கால் தொலையா உயிருடம் பாகிய சோதியைத் தொக்குமினோ தலையாற் சுமந்துந் தடித்துங் கொடித்தேர் அரக்கன்என்னே கலையான் ஒருவிரல் தாங்ககில் லான்விட்ட காரணமே.	15
184 காரணன் காமரம் பாடவோர் காமர்அம் பூடுறத்தன் தாரணங் காகத் தளர்கின்ற தையலைத் தாங்குவர்யார் போரணி வேற்கண் புனற்படம் போர்த்தன பூஞ்சுணங்கார் ஏரணி கொங்கையும் பொற்படம் மூடி இருந்தனவே.	16
185 இருந்தனம் எய்தியும் நின்றுந் திரிந்துங் கிடந்தலைந்தும் வருந்திய வாழ்க்கை தவிர்த்திடு போகநெஞ் சேமடவாள் பொருந்திய பாகத்துப் புண்ணியன் புண்ணியல் சூலத்தெம்மான் திருந்திய போதவன் தானே களையும்நம் தீவினையே.	17
186 தீவினை யேனைநின் றைவர் இராப்பகல் செத்தித்தின்ன மேவினை வாழ்க்கை வெறுத்தேன் வெறுத்துவிட் டேன்வினையும் ஓவின துள்ளந் தெளிந்தது கள்ளங் கடிந் தடைந்தேன் பாவின செஞ்சடை முக்கணன் ஆரணன் பாதங்களே.	18
187 பாதம் புவனி சுடர்நய னம்புவ னம்உயிர்ப் போங் கோதம் உடுக்கை உயர்வான் முடிவிசும் பேஉடம்பு வேதம் முகம்திசை தோள்மிகு பன்மொழி கீதம்என்ன போதம் இவற்கோர் மணிநிறம் தோற்பது பூங்கொடியே.	19
188 கொடிமேல் இடபமுங் கோவணக் கீளுமோர் கொக்கிறகும் அடிமேற் கழலும் அகலத்தில் நீறும்ஐ வாயரவும் முடிமேல் மதியும் முருகலர் கொன்றையும் மூவிலைய வடிவேல் வடிவும்என் கண்ணுள்எப் போதும் வருகின்றவே.	20
189 வருகின்ற மூப்பொடு தீப்பிணிக் கூற்றம்வை கற்குவைகல் பொருகின்ற போர்க்கொன்றும் ஆற்றகில் லேன்பொடி பூசிவந்துன் அருகொன்றி நிற்க அருளுகண் டாய்அழல் வாய்அரவம் வெருகொன்ற வெண்மதி செஞ்சடை மேல்வைத்த வேதியனே.	21
190 வேதியன் பாதம் பணிந்தேன் பணிந்துமெய்ஞ் ஞானமென்னும் சோதியென் பால்கொள்ள உற்றுநின் றேற்கின்று தொட்டிதுதான் நீதியென் றான்செல்வம் ஆவதென் றேன்மேல் நினைப்புவண்டேர் ஓதிநின் போல்வகைத் தேயிரு பாலும் ஒழித்ததுவே.	22
191 ஒழித்தேன் பிறவியை ஊர்ந்தேன் உவகையை ஓங்கிற்றுள்ளம் இழித்தேன் உடம்பினை ஏலேன் பிறரிடை இம்மனையும் பழித்தேன் பழியே விளைக்கும்பஞ் சேந்தியக் குஞ்சரமும் தெழித்தேன் சிவனடி சேர்ந்தேன் இனிமிகத் தெள்ளியனே.	23
192 தெள்ளிய மாந்தரைச் சேர்ந்திலன் தீங்கவி பாடலுற்றேன் ஒள்ளிய சொல்லும் பொருளும் பெறேன் உரைத் தார்உரைத்த கள்ளிய புக்காற் கவிகள்ஒட் டார்கடல் நஞ்சயின்றாய் கொள்ளிய அல்லகண் டாய்புன்சொல் ஆயினும் கொண்டருளே.	24
193 அருளால் வருநஞ்சம் உண்டுநின் றாயை அமரர்குழாம் பொருளார் கவிசொல்ல யானும்புன் சொற்கள் புணர்க்கலுற்றேன் இருளா சறவெழில் மாமதி தோன்றவும் ஏன்றதென்ன வெருளா தெதிர்சென்று மின்மினி தானும் விரிகின்றதே.	25
194 விரிகின்ற ஞாயிறு போன்றது மேனியஞ் ஞாயிறுசூழ்ந் தெரிகின்ற வெங்கதிர் ஒத்தது செஞ்சடை அச்சடைக் கீழ்ச் சரிகின்ற காரிருள் போன்றது கண்டம்அக் காரிருட்கீழ்ப் புரிகின்ற வெண்முகில் போன்றுள தால்எந்தை ஒண்பொடியே.	26
195 பொடிக்கின் றிலமுலை போந்தில பல்சொற் பொருள்தெரியா முடிக்கின் றிலகுழல் ஆயினும் கேண்மின்கள் மூரிவெள்ளம் குடிக்கொண்ட செஞ்சடைக் கொண்டலங் கண்டன்மெய்க் கொண்டணிந்த கடிக்கொன்றை நாறுகின் றாள்அறி யேன்பிறர் கட்டுரையே.	27
196 உரைவளர் நான்மறை ஓதி உலகம் எலாந் திரியும் விரைவளர் கொன்றை மருவிய மார்பன் விரிசடைமேல் திரைவளர் கங்கை நுரைவளர் தீர்த்தஞ் செறியச் செய்த கரைவளர் ஒத்துள தாற்சிர மாலைஎம் கண்டனுக்கே.	28
197 கண்டங் கரியன் கரியீர் உரியன் விரிதருசீர் அண்டங் கடந்த பெருமான் சிறுமான் தரித்தபிரான் பண்டன் பரம சிவனோர் பிரமன் சிரம்அரிந்த புண்தங் கயிலன் பயிலார மார்பன்எம் புண்ணியனே.	29
198 புண்ணியன் புண்ணியல் வேலையன் வேலைய நஞ்சன்அங்கக் கண்ணியன் கண்ணியல் நெற்றியன் காரணன் கார்இயங்கும் விண்ணியன் விண்ணியல் பாணியன் பாணி கொள உமையாள் பண்ணியன் பண்ணியல் பாடலன் ஆடற் பசுபதியே.	30
199 பதியார் பலிக்கென்று வந்தார் ஒருவர்க்குப் பாவைநல்லீர் கதியார் விடைஉண்டு கண்மூன் றுளகறைக் கண்டமுண்டு கொதியார் மழுவுண்டு கொக்கரை உண்டிறை கூத்துமுண்டு மதியார் சடைஉள மால்உள தீவது மங்கையர்க்கே.	31
200 மங்கைகொங் கைத்தடத் திங்குமக் குங்குமப் பங்கநுங்கி அங்கமெங் கும்நெகச் சங்கமங் கைத்தலத் துங்கவர்வான் கங்கைநங் கைத்திரைப் பொங்குசெங் கண்அர வங்கள்பொங்கிப் பங்கிதங் கும்மலர்த் திங்கள்தங் கும்முடிப் பண்டங்கனே.	32
201 பண்டங்கன் வந்து பலிதாஎன்றான்பக லோற் கிடென்றேன் அண்டங் கடந்தவன் அன்னம்என்றான்அயன் ஊர்தியென்றேன் கொண்டிங் குன்ஐயம்பெய் என்றான் கொடித்தேர் அநங்கன்என்றேன் உண்டிங் கமைந்ததென் றாற்கது சொல்ல உணர்வுற்றதே.	33
202 உற்றடி யார்உல காளஓர் ஊணும் உறக்கும் இன்றிப் பெற்றம தாவதென் றேனும் பிரான்பெரு வேல்நெடுங்கண் சிற்றடி யாய்வெண்பல் செவ்வாய் இவள்சிர மாலைக்கென்றும் இற்றிடை யாம்படி யாகஎன் னுக்கு மெலிக்கின்றதே.	34
203 மெலிக்கின்ற வெந்தீ வெயில்வாய் இழுதழல் வாய்மெழுகு கலிக்கின்ற காமம் கரதலம் எல்லி துறக்கம் வெங்கூற் றொலிக்கின்ற நீருறு தீயொளி யார்முக்கண் அத்தர்மிக்க பலிக்கென்று வந்தார் கடிக்கொன்றை சூடிய பல்லுயிரே.	35
204 பல்லுயிர் பாகம் உடல்தலை தோல்பக லோன்மறல்பெண் வில்லிஓர் வேதியன் வேழம் நிரையே பறித்துதைத்துப் புல்லியுஞ் சுட்டும் அறுத்தும் உரித்துங்கொண் டான் புகழே சொல்லியும் பாடியும் ஏத்தக் கெடும்நங்கள் சூழ்துயரே.	36
205 துயருந் தொழும்அழும் சோரும் துகிலுங் கலையுஞ்செல்லப் பெயரும் பிதற்றும் நகும்வெய் துயிர்க்கும் பெரும்பணிகூர்ந் தயரும் அமர்விக்கும் மூரி நிமிர்க்கும்அந் தோஇங்ஙனே மயரும் மறைக்காட் டிறையினுக் காட்பட்ட வாணுதலே.	37
206 வாணுதற் கெண்ணம்நன் றன்று வளர்சடை எந்தைவந்தால் நாணுதற் கெண்ணாள் பலிகொடுசென்று நகும்நயந்து பேணுதற் கெண்ணும் பிரமன் திருமால் அவர்க் கரிய தாணுவுக் கென்னோ இராப்பகல் நைந்திவள் தாழ்கின்றதே.	38
207 தாழுஞ் சடைசடை மேலது கங்கையக் கங்கைநங்கை வாமுஞ் சடைசடை மேலது திங்கள்அத் திங்கட்பிள்ளை போழுஞ் சடைசடை மேலது பொங்கர வவ்வரவம் வாழுஞ் சடைசடை மேலது கொன்றையெம் மாமுனிக்கே.	39
208 முனியே முருகலர் கொன்றையி னாய்என்னை மூப்பொழித்த கனியே கழலடி அல்லாற் களைகண்மற் றொன்றுமிலேன் இனியேல் இருந்தவம் செய்யேன் திருந்தஅஞ் சேநினைந்து தனியேன் படுகின்ற சங்கடம் ஆர்க்கினிச் சாற்றுவனே.	40
209 சாற்றுவன் கோயில் தலையும் மனமும் தவம்இவற்றால் ஆற்றுவன் அன்பெனும் நெய்சொரிந் தாற்றிஅஞ் சொல்மலரால் ஏற்றுவன் ஈசன்வந் தென்மனத் தான்என் றெழுந்தலரே தூற்றுவன் தோத்திரம் ஆயின வேயினிச் சொல்லுவனே.	41
210 சொல்லா தனகொழு நாவல்ல சோதியுட் சோதிதன்பேர் செல்லாச் செவிமரம் தேறித் தொழாதகை மண்திணிந்த கல்லாம் நினையா மனம்வணங்காத்தலை யும்பொறையாம் அல்லா அவயவந் தானும் மனிதர்க் கசேதனமே.	42
211 தனக்குன்றம் மாவையம் சங்கரன் தன்னருள் அன்றிப்பெற்றால் மனக்கென்றும் நஞ்சிற் கடையா நினைவன் மதுவிரியும் புனக்கொன்றை யான்அரு ளால்புழுவாகிப் பிறந்திடினும் எனக்கென்றும் வானவர் பொன்னுல கோடொக்க எண்ணுவனே.	43
212 எண்ணம் இறையே பிழைக்குங் கொலாம்இமை யோர்இறைஞ்சும் தண்ணம் பிறைச்சடைச் சங்கரன் சங்கக் குழையன்வந்தென் உள்நன் குறைவ தறிந்தும் ஒளிமா நிறங்கவர்வான் கண்ணும் உறங்கா திராப்பகல் எய்கின்ற காமனுக்கே.	44
213 காமனை முன்செற்ற தென்றாள் அவள்இவள் காலன்என்னும் தாமநன் மார்பனை முன்செற்ற தென்றுதன் கையெறிந்தாள் நாம்முனஞ் செற்றதன் றாரைஎன் றேற்கிரு வர்க்கும் அஞ்சி ஆமெனக் கிற்றிலர் அன்றெனக் கிற்றிலர் அந்தணரே.	45
214 அந்தணராம் இவர்ஆருர் உறைவதென் றேன்அதுவே சந்தணை தோளியென் றார்தலை யாயசலவர் என்றேன் பந்தணை கையாய் அதுவும்உண் டென்றார் உமையறியக் கொந்தணை தாரீர் உரைமின்என் றேன்துடி கொட்டினரே.	46
215 கொட்டும் சிலபல சூழநின் றார்க்கும்குப் புற்றெழுந்து நட்ட மறியும் கிரீடிக்கும் பாடும் நகும்வெருட்டும் வட்டம் வரும்அருஞ் சாரணை செல்லும் மலர்தயங்கும் புட்டங் கிரும்பொழில் சூழ்மறைக் காட்டரன் பூதங்களே.	47
216 பூதப் படையுடைப் புண்ணியரேபுறஞ் சொற்கள்நும்மேல் ஏதப் படஎழு கின்றன வாலிளை யாளொடும்மைக் காதற்படுப்பான் கணைதொட்ட காமனைக் கண்மலராற் சேதப் படுத்திட்ட காரணம் நீரிறை செப்புமினே.	48
217 செப்பன கொங்கைக்குத் தேமலர்க் கொன்றை நிறம்பணித்தான் மைப்புரை கண்ணுக்கு வார்புனல் கங்கைவைத் தான்மனத்துக் கொப்பன இல்லா ஒளிகிளர் உன்மத்தமும் அமைத்தான் அப்பனை அம்மனைநீயென் பெறாதுநின் றார்க்கின்றதே.	49
218 ஆர்க்கின்ற நீரும் அனலும் மதியும் ஐவாய்அரவும் ஓர்க்கின்ற யோகும் உமையும் உருவும் அருவும்வென்றி பார்க்கின்ற வேங்கையும் மானும் பகலும் இரவும்எல்லாம் கார்க்கொன்றை மாலையி னார்க்குடன் ஆகிக் கலந்தனவே.	50
219 கலந்தனக் கென்பலர் கட்டவிழ் வார்கொன்றை கட்டரவார் சலந்தனக் கண்ணிய கானகம் ஆடியோர் சாணகமும் நிலந்தனக் கில்லா அகதியன் ஆகிய நீலகண்டத் தலந்தலைக் கென்னே அலந்தலை யாகி அழிகின்றதே.	51
220 அழிகின்ற தாருயிர் ஆகின்ற தாகுலம் ஏறிடும்மால் இழிகின்ற சங்கம் இருந்த முலைமேல் கிடந்தனபீர் பொழிகின்ற கண்ணீர் புலர்ந்தது வாய்கலை போனவந்தார் மொழிகின்ற தென்இனி நான்மறை முக்கண் முறைவனுக்கே.	52
221 முறைவனை மூப்புக்கு நான்மறைக் கும்முதல் ஏழ்கடலந் துறைவனைச் சூழ்கயி லாயச் சிலம்பனைத் தொன்மைகுன்றா இறைவனை எண்குணத் தீசனை ஏத்தினர் சித்தந்தம்பால் உறைவனைப் பாம்பனை யாம்பின்னை என்சொல்லி ஓதுவதே.	53
222 ஓதவன் நாமம் உரையவன் பல்குணம் உன்னைவிட்டேன் போதவன் பின்னே பொருந்தவன் வாழ்க்கை திருந்தச்சென்று மாதவ மாகிடு மாதவ மாவளர் புன்சடையான் யாதவன் சொன்னான் அதுகொண் டொழிஇனி ஆரணங்கே.	54
223 ஆரணங் கின்முகம் ஐங்கணை யான்அகம் அவ்வகத்தில் தோரணந் தோள்அவன் தேரகல் அல்குல்தொன் மைக்கண்வந்த பூரண கும்பம் முலைஇவை காணப் புரிசடைஎம் காரணன் தாள்தொழும் அன்போ பகையோ கருதியதே.	55
224 கருதிய தொன்றில்லை ஆயினும் கேண்மின்கள் காரிகையாள் ஒருதின மும்முள ளாகஒட் டாதொடுங் கார்ஒடுங்கப் பொருதநன் மால்விடைப் புண்ணியன் பொங்கிளங் கொன்றைஇன்னே தருதிர்நன் றாயிடும் தாரா விடிற்கொல்லுந் தாழ்இருளே.	56
225 இருளார் மிடற்றால் இராப்பகல் தன்னால் வரைமறையால் பொருளார் கமழ்கொன்றை யால்முல்லை புற்றர வாடுதலால் தெருளார் மதிவிசும் பால்பெளவந்தெண்புனல் தாங்குதலால் அருளாற் பலபல வண்ணமு மால்அரன் ஆயினனே.	57
226 ஆயினஅந்தணர் வாய்மை அரைக்கலை கைவளைகள் போயின வாள்நிகர் கண்ணுறு மைந்நீர் முலையிடையே பாயின வேள்கைக் கரபத் திரத்துக்குச் சூத்திரம்போல் ஆயின பல்சடை யார்க்கன்பு பட்டஎம் ஆயிழைக்கே.	58
227 இழையார் வனமுலை வீங்கி இடையிறு கின்ற திற்றால் பிழையாள் நமக்கிவை கட்டுண்க என்பது பேச்சுக்கொலாம் கழையார் கழுக்குன்ற வாணனைக் கண்டனைக் காதலித்தாள் குழையார் செவியொடு கோலக் கயற்கண்கள் கூடியவே.	59
228 கூடிய தன்னிடத் தான்உமை யாளிடத் தானைஐயா றீடிய பல்சடை மேற்றெரி வண்ணம் எனப்பணிமின் பாடிய நான்மறை பாய்ந்தது கூற்றைப் படர்புரஞ்சுட் டாடியநீறுசெஞ் சாந்திவை யாம்எம் அயன்எனவே.	60
229 அயமே பலிஇங்கு மாடுள தாணுவோர் குக்கிக்கிடப் பயமே மொழியும் பசுபதி ஏறெம்மைப் பாய்ந்திடுமால் புயமேய் குழலியர் புண்ணியர் போமின் இரத்தல்பொல்லா நயமே மொழியினும் நக்காம் அம் மாஉம்மை நாணுதுமே.	61
230 நாணா நடக்க நலத்தார்க் கிடையில்லை நாம்எழுத ஏணார் இருந்தமி ழால்மற வேனுந் நினைமின்என்றும் பூணார் முலையீர் நிருத்தன் புரிசடை எந்தைவந்தால் காணாவிடேன்கண்டி ரவா தொழியேன் கடிமலரே.	62
231 கடிமலர்க் கொன்றை தரினும்புல் லேன்கலை சாரஒட்டேன் முடிமலர் தீண்டின் முனிவன் முலைதொடு மேற்கெடுவன் அடிமலர் வானவர் ஏத்தநின் றாய்க்கழ கல்லஎன்பன் தொடிமலர்த் தோள்தொடு மேல்திரு வாணை தொடங்குவனே.	63
232 தொடங்கிய வாழ்க்கையை வாளா துறப்பர் துறந்தவரே அடங்கிய வேட்கை அரன்பால் இலர்அறு காற்பறவை முடங்கிய செஞ்சடை முக்கண னார்க்கன்றி இங்கும்அன்றிக் கிடங்கினிற் பட்ட கராஅனை யார்பல கேவலரே.	64
233 வலந்தான் கழல்இடம் பாடகம் பாம்பு வலம்இடமே கலந்தான் வலம்நீ றிடம்சாந் தெரிவலம் பந்திடமென் பலந்தார் வலம்இடம் ஆடகம் வேல்வலம் ஆழிஇடம் சலந்தாழ் சடைவலம் தண்ணங் குழல்இடம் சங்கரற்கே.	65
234 சங்கரன் சங்கக் குழையன் சரணார விந்தந்தன்னை அங்கரங் கூப்பித் தொழுதாட் படுமின்தொண் டீர்நமனார் கிங்கரர் தாம்செய்யும் கீழா யினமிறை கேட்டலுமே இங்கரம் ஆயிரம் ஈரஎன் நெஞ்சம் எரிகின்றதே.	66
235 எரிகின்ற தீயொத் துளசடை ஈசற்கத் தீக்கிமையோர் சொரிகின்ற பாற்கடல் போன்றது சூழ்புனல் அப்புனலிற் சரிகின்ற திங்களோர் தோணிஒக்கின்றதத் தோணிஉய்ப்பான் தெரிகின்ற திண்கழை போன்றுள தால்அத்திறல் அரவே.	67
236 அரவம் உயிர்ப்ப அழலும்அங் கங்கை வளாய்க்குளிரும் குரவங் குழல்உமை ஊடற்கு நைந்துறு கும்அடைந்தோர் பரவும் புகழ்அண்ணல் தீண்டலும் பார்வா னவைவிளக்கும் விரவும் இடர்இன்பம் எம்இறை சூடிய வெண்பிறையே.	68
237 பிறைத்துண்டம் சூடலுற் றோபிச்சை கொண்டனல் ஆடலுற்றோ மறைக்கண்டம் பாடலுற் றோஎன்பும் நீறும் மருவலுற்றோ கறைக்கண்டம் புல்லலுற் றோகடு வாய்அர வாடலுற்றோ குறைக்கொண் டிவள்அரன் பின்செல்வ தென்னுக்குக் கூறுமினே.	69
238 கூறுமின் ஈசனைச் செய்ம்மின்குற் றேவல் குளிர்மின்கண்கள் தேறுமின் சித்தம் தெளிமின் சிவனைச் செறுமின்செற்றம் ஆறுமின் வேட்கை அறுமின் அவலம் இவைநெறியா ஏறுமின் வானத் திருமின் விருந்தாய் இமையவர்க்கே.	70
239 இமையோர் கொணர்ந்திங் கிழித்திட நீர்மைகெட் டேந்தல்பின்போய் அமையா நெறிச்சென்றோர் ஆழ்ந்த சலமகளாய் அணைந்தே எமையாளு டையான் தலைமக ளாஅங் கிருப்பஎன்னே உமையா ளவள்கீழ் உறைவிடம் பெற்றோ உறைகின்றதே.	71
240 உறைகின் றனர்ஐவர் ஒன்பது வாயில்ஓர் மூன்றுளதால் மறைகின்ற என்பு நரம்போ டிறைச்சி உதிரம்மச்சை பறைகின்ற தோல்போர் குரம்பை பயன்இல்லை போய்அடைமின் அறைகின்ற தெண்புனல் செஞ்சடைக் கொண்டோன் மலரடிக்கே.	72
241 அடிக்கண்ணி கைதொழு தார்க்ககன் ஞாலங் கொடுத்தடிநாய் வடிக்கண்ணி நின்னைத் தொழவளை கொண்டனை வண்டுண்கொன்றைத் கடிக்கண்ணி யாய்எமக் கோருர் இரண்டகங் காட்டினையால் கொடிக்கண்ணி மேல்நல்ல கொல்லே றுயர்த்த குணக்குன்றமே.	73
242 குன்றெடுத் தான்செவி கண்வாய் சிரங்கள் நெரிந்தலற அன்றடர்த் தற்றுகச் செற்றவன் நற்றவர்க் கற்றசிவன் மன்றிடைத் தோன்றிய நெல்லிக் கனிநிற்ப மானுடர்போய் ஒன்றெடுத் தோதிப் புகுவர் நரகத் துறுகுழியே.	74
243 குழிகட் கொடுநடைக் கூன்பற் கவட்டடி நெட்டிடைஊன் உழுவைத் தழைசெவித் தோல்முலைச் சூறை மயிர்ப்பகுவாய்த் தெழிகட் டிரைகுரல் தேம்பல் வயிற்றுத் திருக்குவிரற் கழுதுக் குறைவிடம் போல்கண்டன் ஆடும் கடியரங்கே.	75
244 அரங்கா மணிஅன்றில் தென்றல்ஓர் கூற்றம் மதியம் அந்தீச் சரங்காமன் எய்யஞ்சு சந்துட் பகையால் இவள்தளர்ந்தாள் இரங்கா மனத்தவர் இல்லை இரங்கான் இமையவர்தம் சிரங்கா முறுவான் எலும்புகொள் வான்என்றன் தேமொழிக்கே.	76
245 மொழியக்கண் டான்பழி மூளக்கண் டான்பிணி முன்கைச் சங்கம் அழியக்கண் டான்அன்றில் ஈரக்கண் டான்தென்றல் என்உயிர்மேல் சுழியக்கண் டான்துயர் கூரக்கண் டான்துகில் சூழ்கலையும் கழியக்கண் டான்தில்லைக் கண்ணுத லான்கண்ட கள்ளங்களே.	77
246 கள்ள வளாகங் கடிந்தடி மைப்படக் கற்றவர்தம் உள்ள வளாகத் துறுகின்ற உத்தமன் நீள்முடிமேல் வெள்ள வளாகத்து வெண்ணுரை சூடி வியன்பிறையைக் கொள்ள அளாய்கின்ற பாம்பொன் றுளது குறிக்கொண்மினே.	78
247 குறிக்கொண் டிவள்பெய்த கோல்வளை யேவந்து கோள்இழைத்தீர் வெறிக்கொண்ட வெள்ளிலம் போதோ எலும்போ விரிசடைமேல் உறைக்கொன்றை யோஉடைத் தோலோ பொடியோ உடைகலனோ கறைக்கண்ட ரேநுமக் கென்னோ சிறுமி கடவியதே.	79
248 கடவிய தொன்றில்லை ஆயினுங் கேண்மின்கள் காரிகையாள் மடவிய வாறுகண் டாம்பிறை வார்சடை எந்தைவந்தால் கிடவிய நெஞ்சம் இடங்கொடுத் தாட் கவலங் கொடுத்தான் தடவிய கொம்பதன் தாள்மேல் இருந்து தறிக்குறுமே.	80
249 தறித்தாய் அயன்தலை சாய்த்தாய் சலந்தர னைத்தழலாப் பொறித்தாய் அனங்கனைச் சுட்டாய் புரம்புன லும்சடைமேற் செறித்தாய்க் கிவைபுகழ் ஆகின்ற கண்டிவள் சில்வளையும் பறித்தாய்க் கிதுபழி ஆகுங்கொ லாம்என்று பாவிப்பனே.	81
250 பாவிக்கும் பண்டையள் அல்லள் பரிசறி யாள்சிறுமி ஆவிக்கும் குற்குலு நாறும் அகம்நெக அங்கம் எங்கும் காவிக்கண் சோரும்பொச் சாப்புங் கறைமிடற் றானைக்கண்ணில் தாவிக்கும் வெண்ணகை யாள்அம்மெல் லோதிக்குச் சந்தித்தவே.	82
251 சந்தித்த கூற்றுக்குக் கூற்றாம் பிணிக்குத் தனிமருந்தாம் சிந்திக்கிற் சிந்தா மணியாகித் தித்தித் தமுதமுமாம் வந்திக்கில் வந்தென்னை மால்செய்யும் வானோர் வணங்கநின்ற அந்திக்கண் ஆடியி னான்அடி யார்களுக் காவனவே.	83
252 ஆவன யாரே அழிக்கவல் லார்அமை யாவுலகில் போவன யாரே பொதியகிற் பார்புரம் மூன்றெரித்த தேவனைத் தில்லைச் சிவனைத் திருந்தடி கைதொழுது தீவினை யேன்இழந் தேன்கலை யோடு செறிவளையே.	84
253 செறிவளை யாய்நீ விரையல் குலநலம் கல்விமெய்யாம் இறையவன் தாமரைச் சேவடிப் போதென்றெல் லோரும்ஏத்தும் நிறையுடை நெஞ்சிது வேண்டிற்று வேண்டிய நீசர்தம்பால் கறைவளர் கண்டனைக்காணப் பெரிதும் கலங்கியதே.	85
254 கலங்கின மால்கடல் வீழ்ந்தன கார்வரை ஆழ்ந்ததுமண் மலங்கின நாகம் மருண்டன பல்கணம் வானங்கைபோய் இலங்கின மின்னொடு நீண்ட சடைஇமை யோர்வியந்தார் அலங்கல்நன் மாநடம் ஆர்க்கினி ஆடுவ தெம்மிறையே.	86
255 எம்மிறைவன் இமையோர் தலை வன்உமை யாள்கணவன் மும்முறை யாலும் வணங்கப் படுகின்ற முக்கண்நக்கற் கெம்முறை யாள்இவள் என்பிழைத் தாட்கிறை என்பிழைத்தான் இம்முறை யாலே கவரக் கருதிற் றெழிற்கலையே.	87
256 கலைதலை சூலம் மழுக்கனல் கண்டைகட் டங்கம்கொடி சிலைஇவை ஏந்திய எண்டோட் சிவற்கு மனஞ்சொற்செய்கை நிலைபிழை யாதுகுற் றேவல்செய்தார்நின்ற மேருஎன்னும் மலைபிழை யார்என்ப ரால் அறிந் தோர்கள்இம் மாநிலத்தே.	88
257 மாநிலத் தோர்கட்குத் தேவர் அனையஅத் தேவர்எல்லாம் ஆனலத் தாற்றொழும் அஞ்சடை ஈசன் அவன்பெருமை தேனலர்த் தாமரை யோன்திரு மாலவர் தேர்ந்துணரார் பாநலத் தாற்கவி யாமெங்ங னேஇனிப் பாடுவதே.	89
258 பாடிய வண்டுறை கொன்றையி னான்படப் பாம்புயிர்ப்ப ஓடிய தீயால் உருகிய திங்களின் ஊறல்ஒத்த தாடிய நீறது கங்கையுந் தெண்ணீர் யமுனையுமே கூடிய கோப்பொத்த தால்உமை பாகம்எம் கொற்றவற்கே.	90
259 கொற்றவ னேஎன்றும் கோவணத் தாய்என்றும் ஆவணத்தால் நற்றவ னேஎன்றும் நஞ்சுண்டி யேஎன்றும் அஞ்சமைக்கப் பெற்றவ னேஎன்றும் பிஞ்ஞக னேஎன்றும் மன்மதனைச் செற்றவ னேஎன்றும் நாளும் பரவும்என் சிந்தனையே.	91
260 சிந்தனை செய்ய மனம்அமைத் தேன்செப்ப நாஅமைத்தேன் வந்தனை செய்யத் தலைஅமைத் தேன்கை தொழஅமைத்தேன் பந்தனை செய்வதற் கன்பமைத் தேன்மெய் அரும்பவைத்தேன் வெந்தவெண் ணீறணி ஈசற் கிவையான் விதித்தனவே.	92
261 விதித்தன வாழ்நாள் பெரும்பிணி விச்சைகள் கொண்டுபண்டே கொதிப்பினில் ஒன்றுங் குறைவில்லை குங்குமக் குன்றனைய பதித்தனங் கண்டனம் குன்றம்வெண் சந்தனம் பட்டனைய மதித்தனங் கண்டனம் நெஞ்சினி என்செய்யும் வஞ்சனையே.	93
262 வஞ்சனை யாலே வரிவளை கொண்டுள்ள மால்பனிப்பத் துஞ்சும் பொழுதும் உறத்தொழுதேன் சொரி மால் அருவி அஞ்சன மால்வரை வெண்பிறை கவ்விஅண் ணாந்தனைய வெஞ்சின ஆனையின் ஈருரி மூடிய வீரனையே.	94
263 வீரன் அயன்அரி வெற்பலர் நீர்எரி பொன்எழிலார் காரொண் கடுக்கை கமலம் துழாய்விடை தொல்பறவை பேர்ஒண் பதிநிறம் தார்இவர் ஊர்திவெவ் வேறென் பரால் யாரும் அறியா வகைஎங்கள் ஈசர் பரிசுகளே.	95
264 பரியா தனவந்த பாவமும் பற்றும்மற் றும்பணிந்தார்க் குரியான் எனச்சொல்லி உன்னுட னாவன் எனஅடியார்க் கரியான் இவன்என்று காட்டுவன் என்றென் றிவைஇவையே பிரியா துறையும் சடையான் அடிக்கென்றும் பேசுதுமே.	96
265 பேசுவ தெல்லாம் அரன்திரு நாமம்அப் பேதை நல்லாள் காய்சின வேட்கை அரன்பாலது அறு காற்பறவை மூசின கொன்றை முடிமே லதுமுலை மேல்முயங்கப் பூசின சாந்தம் தொழுமால் இவைஒன்றும் பொய்யலவே.	97
266 பொய்யா நரகம் புகினுந் துறக்கம் புகினும்புக்கிங் குய்யா உடம்பினோ டூர்வ நடப்ப பறப்பஎன்று நையா விளியினும் நானிலம் ஆளினும் நான்மறைசேர் மையார் மிடற்றான் அடிமற வாவரம் வேண்டுவனே.	98
267 வேண்டிய நாள்களிற் பாதியும் கங்குல் மிகஅவற்றுள் ஈண்டிய வெந்நோய் முதலது பிள்ளைமை மேலதுமூப் பாண்டின அச்சம் வெகுளி அவாஅழுக் காறிங்ஙனே மாண்டன சேர்தும் வளர்புன் சடைமுக்கண் மாயனையே.	99
268 மாயன்நன் மாமணி கண்டன் வளர்சடை யாற்கடிமை ஆயின தொண்டர் துறக்கம் பெறுவது சொல்லுடைத்தே காய்சின ஆனை வளரும் கனக மலையருகே போயின காக்கையும் அன்றே படைத்தது பொன்வண்ணமே.	100
சிறப்புப் பாயிரம்
அன்றுவெள் ளானையின் மீதிமை யோர்சுற் றணுகுறச்செல் வன்றொண்டர் பின்பரி மேற்கொண்டு வெள்ளி மலையரன்முன் சென்றெழில் ஆதி உலாஅரங் கேற்றிய சேரர்பிரான் மன்றிடை ஓதுபொன் வண்ணத்தந்தாதி வழங்கிதுவே.	101
திருச்சிற்றம்பலம்

மேலே செல்க

சேரமான் பெருமாள் நாயனார் அருளியது
பதினோராம் திருமுறை
2. திருவாரூர் மும்மணிக் கோவை
அகவற்பா
269 விரிகடல் பருகி அளறுபட் டன்ன கருநிற மேகம் கல்முக டேறி நுண்துளி பொழிய நோக்கி ஒண்தொடி பொலங்குழை மின்னப் புருவ வில்லிட்டு இலங்கெழிற் செவ்வாய்க் கோபம் ஊர்தரக் கைத்தலம் என்னும் காந்தள் மலர முத்திலங் கெயிறெனும் முல்லை அரும்பக் குழலுஞ் சுணங்குங் கொன்றை காட்ட எழிலுடைச் சாயல் இளமயில் படைப்ப உள்நிறை உயிர்ப்பெனும் ஊதை ஊர்தரக் கண்ணீர்ப் பெருமழை பொழிதலின் ஒண்ணிறத் தஞ்சனக் கொழுஞ்சே றலம்பி எஞ்சா மணியும் பொன்னும் மாசறு வயிரமும் அணிகிளர் அகிலும் ஆரமும் உரிஞ்சிக் கொங்கை என்னுங் குவட்டிடை இழிதரப் பொங்குபுனல் காட்டி யோளே கங்கை வருவிசை தவிர்த்த வார்சடைக் கடவுள் அரிவை பாகத் தண்ணல் ஆருர் எல்லையில் இரும்பலி சொரியும் கல்லோ சென்ற காதலர் மனமே.	1
வெண்பா
270 மனமால் உறாதே மற்றென்செய் யும்வாய்ந்த கனமால் விடையுடையோன் கண்டத் - தினமாகித் தோன்றினகார் தோன்றிலதேர் சோர்ந்தனசங் கூர்ந்தனபீர் கான்றனநீர் எந்திழையாள் கண்.	2
கட்டளைக் கலித்துறை
271 கண்ணார் நுதல்எந்தை காமரு கண்டம் எனஇருண்ட விண்ணால் உருமொடு மேலது கீழது கொண்டல்விண்ட மண்ணார் மலைமேல் இளமயி லால்மட மான்அனைய பெண்ணாம் இவள்இனி என்னாய்க் கழியும் பிரிந்துறைவே.	3
அகவற்பா
272 உறைகழி ஒள்வாள் மின்னி உருமெனும் அறைகுரல் முரசம் ஆர்ப்பக் கைபோய் வெஞ்சிலை கோலி விரிதுளி என்னும் மின்சரந் துரந்தது வானே நிலனே கடிய வாகிய களவநன் மலரொடு கொடிய வாகிய தளவமும் அந்தண் குலைமேம் பட்ட கோடலும் கோபமோடு அலைமேம் பட்ட காந்தளும் இவற்றொடு காயா வெந்துயர் தருமேல் அவரே பொங்கிரும் புரிசை போக்கற வளைஇக் கங்குலும் பகலும் காவில் மேவி மாசறு வேந்தன் பாசறை யோரே யானே இன்னே அலகில் ஆற்றல் அருச்சுனற் கஞ்ஞான்று உலவா நல்வரம் அருளிய உத்தமன் அந்தண் ஆருர் சிந்தித்து மகிழா மயரிய மாக்களைப் போலத் துயருழந் தழியக் கண்துயி லாவே.	4
வெண்பா
273 துயிலாநோய் யாம்தோன்றத் தோன்றித்தீத் தோன்ற மயிலால வந்ததால் மாதோ - அயலாய அண்டத்துக் கப்பாலான் அந்திங்கட் கண்ணியான் கண்டத்துக் கொப்பாய கார்.	5
கட்டளைக் கலித்துறை
274 காரும் முழக்கொடு மின்னொடு வந்தது காதலர்தம் தேருந் தெருவுஞ் சிலம்பப் புகுந்தது சில்வளைகள் சோருஞ் சிலபல அங்கே நெரிந்தன துன்னருநஞ் சாரும் மிடற்றண்ணல் ஆருர் அனைய அணங்கினுக்கே.	6
அகவற்பா
275 அணங்குறை நெடுவரை அருமைபே ணாது மணங்கமழ் தெரியல் சூடி வைகலும் விடுசுடர் நெடுவேல் முன்னடி விளக்காக் கடுவிசைக் கான்யாற்று நெடுநீர் நீந்தி ஒருதனி பெயரும் பொழுதிற் புரிகுழல் வானர மகளிர்நின் மல்வழங் ககலத் தானாக் காதல் ஆகுவர் என்று புலவி உள்ளமொடு பொருந்தாக் கண்ணள் கலைபிணை திரியக் கையற வெய்தி மெல்விரல் நெரித்து விம்மி வெய்துயிர்த்து அல்லியங் கோதை அழலுற் றாஅங்கு எல்லையில் இருந்துயர் எய்தினள் புல்லார் திரிபுரம் எரிய ஒருகணை தெரிந்த அரிவை பாகத் தண்ணல் ஆருர் வளமலி கமல வாள்முகத்து இளமயிற் சாயல் ஏந்திழை தானே.	7
வெண்பா
276 இழையார் வனமுலை ஈர்ந்தண் புனத்தில் உழையாகப் போந்ததொன் றுண்டே - பிழையாச்சீர் அம்மான் அனலாடி ஆருர்க்கோன் அன்றுரித்த கைம்மானேர் அன்ன களிறு.	8
கட்டளைக் கலித்துறை
277 களிறு வழங்க வழங்கா அதர்கதிர் வேல்துணையா வெளிறு விரவ வருதிகண் டாய்விண்ணின் நின்றிழிந்த பிளிறு குரற்கங்கை தாங்கிய பிஞ்சகன் பூங்கழல்மாட் டொளிறு மணிக்கொடும் பூண்இமை யோர்செல்லும் ஓங்கிருளே.	9
அகவற்பா
278 இருள்புரி கூந்தலும் எழில்நலம் சிதைந்தது மருள்புரி வண்டறை மாலையும் பரிந்தது ஒண்ணுதல் திலகமும் அழிந்தது கண்ணும் மைந்நிறம் ஒழிந்து செந்நிறம் எய்தி உள்ளறி கொடுமை உரைப்ப போன்றன சேதகம் பரந்தது செவ்வாய் மேதகு குழைகெழு திருமுகம் வியப்புள் ளுறுத்தி இழைகெழு கொங்கையும் இன்சாந் தழீஇக் கலையுந் துகிலும் நிலையிற் கலங்கி என்னிது விளைந்த வாறென மற்றிஃது அன்னதும் அறிகிலம் யாமே செறிபொழில் அருகுடை ஆருர் அமர்ந்துறை அமுதன் முருகுவிரி தெரியல் முக்கண் மூர்த்தி மராமரச் சோலைச் சிராமலைச் சாரற் சுரும்பிவர் நறும்போது கொய்யப் பெருஞ்செறி வனத்தில்யான் பிரிந்ததிப் பொழுதே.	10
வெண்பா
279 பொழுது கழிந்தாலும் பூம்புனங்காத் தெள்கி எழுது கொடியிடையாய் ஏகான் - தொழுதமரர் முன்னஞ்சேர் மொய்கழலான் முக்கணான் நான்மறையான் மன்னுஞ்சேய் போலொருவன் வந்து.	11
கட்டளைக் கலித்துறை
280 வந்தார் எதிர்சென்று நின்றேன் கிடந்தவண் தார்தழைகள் தந்தார் அவையொன்றும் மாற்றகில் லேன்தக்கன் வேள்விசெற்ற செந்தா மரைவண்ணன் தீர்த்தச் சடையன் சிராமலைவாய்க் கொந்தார் பொழிலணி நந்தா வனஞ்சூழ் குளிர்புனத்தே.	12
அகவற்பா
281 புனமயிற் சாயற் பூங்குழல் மடந்தை மனைமலி செல்வம் மகிழா ளாகி ஏதிலன் ஒருவன் காதல னாக விடுசுடர் நடுவுநின் றடுதலின் நிழலும் அடியகத் தொளிக்கும் ஆரழற் கானத்து வெவ்வினை வேடர் துடிக்குரல் வெரீஇ மெய்விதிர் எறியுஞ் செவ்வித் தாகி முள்ளிலை ஈந்தும் முளிதாள் இலவமும் வெள்ளிலும் பரந்த வெள்ளிடை மருங்கில் கடுங்குரற் கதநாய் நெடுந்தொடர் பிணித்துப் பாசந் தின்ற தேய்கால் உம்பர் மரையதள் மேய்ந்த மயிர்ப்புன் குரம்பை விரிநரைக் கூந்தல் வெள்வாய் மறத்தியர் விருந்தா யினள்கொல் தானே திருந்தாக் கூற்றெனப் பெயரிய கொடுந்தொழில் ஒருவன் ஆற்றல் செற்ற அண்ணல் ஆரூர்ச் செய்வளர் கமலச் சீறடிக் கொவ்வைச் செவ்வாய்க் குயில்மொழிக் கொடியே.	13
வெண்பா
282 கொடியேர் நுடங்கிடையாள் கொய்தாரான் பின்னே அடியால் நடந்தடைந்தா ளாக- பொடியாக நண்ணார்ஊர் மூன்றெரித்த நாகஞ்சேர் திண்சிலையான் தண்ஆரூர் சூழ்ந்த தடம்.	14
கட்டளைக் கலித்துறை
283 தடப்பாற் புனற்சடைச் சங்கரன் தண்மதி போல்முகத்து மடப்பால் மடந்தை மலரணைச் சேக்கையிற் பாசம்பிரீஇ இடப்பால் திரியில் வெருவும் இருஞ்சுரஞ் சென்றனளால் படப்பா லனவல்ல வால்தமி யேன்தையல் பட்டனவே.	15
அகவற்பா
284 பட்டோர் பெயரும் ஆற்றலும் எழுதி நட்ட கல்லும் மூதூர் நத்தமும் பரம்முரம் பதரும் அல்லது படுமழை வரன்முறை அறியா வல்வெயிற் கானத்துத் தேனிவர் கோதை செல்ல மானினம் அஞ்சில் ஓதி நோக்கிற் கழிந்து நெஞ்செரி வுடைமையின் விலக்காது விடுக கொங்கைக் கழிந்து குன்றிடை அடைந்த கொங்கிவர் கோங்கமும் செலவுடன் படுக மென்றோட் குடைந்து வெயில்நிலை நின்ற குன்ற வேய்களும் கூற்றடைத் தொழிக மாயிருங் கடற்றிடை வைகல் ஆயிரம் பாவையை வளர்ப்போய் நீநனி பாவையை விலக்காது பிழைத்தனை மாதோ நலத்தகும் அலைபுனல் ஆருர் அமர்ந்துறை அமுதன் கலையமர் கையன் கண்ணுதல் எந்தை தொங்கலஞ் சடைமுடிக் கணிந்த கொங்கலர் கண்ணி ஆயின குரவே.	16
வெண்பா
285 குரவங் கமழ்கோதை கோதைவே லோன்பின் விரவுங் கடுங்கானம் வெவ்வாய் - அரவம் சடைக்கணிந்த சங்கரன் தார்மதனன் தன்னைக் கடைக்கணித்த தீயிற் கடிது.	17
கட்டளைக் கலித்துறை
286 கடிமலர்க் கொன்றையுந் திங்களுஞ் செங்கண் அரவும்அங்கே முடிமல ராக்கிய முக்கண்நக் கன்மிக்க செக்கரொக்கும் படிமலர் மேனிப் பரமன் அடிபர வாதவர்போல் அடிமலர் நோவ நடந்தோ கடந்ததெம் அம்மனையே.	18
அகவற்பா
287 மனையுறை குருவி வளைவாய்ச் சேவல் சினைமுதிர் பேடைச் செவ்வி நோக்கி ஈனில் இழைக்க வேண்டி ஆனா அன்புபொறை கூர மேன்மேல் முயங்கிக் கண்ணுடைக் கரும்பின் நுண்தோடு கவரும் பெருவளந் தழீஇய பீடுசால் கிடக்கை வருபுன லூரன் பார்வை யாகி மடக்கொடி மாதர்க்கு வலையாய்த் தோன்றிப் படிற்று வாய்மொழி பலபா ராட்டி உள்ளத் துள்ளது தெள்ளிதிற் கரந்து கள்ள நோக்கமொடு கைதொழு திறைஞ்சி எம்மி லோயே பாண அவனேல் அமரரும் அறியா ஆதி முர்த்தி குமரன் தாதை குளிர்சடை இறைவன் அறைகழல் எந்தை ஆருர் ஆவணத் துறையில் தூக்கும் எழில்மென் காட்சிக் கண்ணடி அணைய நீர்மைப் பண்ணுடைச் சொல்லியர் தம்பா லோனே.	19
வெண்பா
288 பாலாய சொல்லியர்க்கே சொல்லுபோய்ப் பாண்மகனே ஏலாஇங் கென்னுக் கிடுகின்றாய் - மேலாய தேந்தன் கமழ்கொன்றைச் செஞ்சடையான் தாள்சூடும் பூந்தண் புனலூரன் பொய்.	20
கட்டளைக் கலித்துறை
289 பொய்யால் தொழினும் அருளும் இறைகண்டம் போலிருண்ட மையார் தடங்கண் மடந்தையர் கேட்கிற்பொல் லாதுவந்துன் கையால் அடிதொடல் செல்லல்நில் புல்லல் கலைஅளையல் ஐயா இவைநன்கு கற்றாய் பெரிதும் அழகியதே.	21
அகவற்பா
290 அழகுடைக் கிங்கணி அடிமிசை அரற்றத் தொழிலுடைச் சிறுபறை பூண்டு தேர்ஈர்த்து ஒருகளி றுருட்டி ஒண்பொடி ஆடிப் பொருகளி றனைய பொக்கமொடு பிற்றாழ்ந்து பூங்குழற் சிறாரொடு தூங்குநடை பயிற்றி அக்கரை உடுத்தி ஐம்படை கட்டி ஒக்கரை இருக்கும் ஒளிர்புன் குஞ்சிக் குதலையங் கிளவிப் புதல்வன் தன்னை உள்ளச் சொரிந்த வெள்ளத் தீம்பால் உடைய வாகிய தடமென் கொங்கை வேண்டாது பிரிந்த விரிபுனல் ஊரன் பூண்தாங் ககலம் புல்குவன் எனப்போய்ப் பெருமடம் உடையை வாழி வார்சடைக் கொடுவெண் திங்கட் கொழுநில வேய்க்கும் சுடுபொடி யணிந்த துளங்கொளி அகலத் தண்ணல் ஆரூர் திண்ணிதிற் செய்த சிறைகெழு செம்புனல் போல நிறையொடு நீங்காய் நெஞ்சம் நீயே.	22
வெண்பா
291 நீயிருந்திங் கென்போது நெஞ்சமே நீள்இருட்கண் ஆயிரங்கை வட்டித் தனலாடித் - தீஅரங்கத் தைவாய் அரவசைத்தான் நன்பணைத் தோட் கன்பமைத்த செய்வான்நல் ஊரன் திறம்.	23
கட்டளைக் கலித்துறை
292 திறமலி சின்மொழிச் செந்துவர் வாயினர் எங்கையர்க்கே மறமலி வேலோன் அருளுக வார்சடை யான்கடவூர்த் துறைமலி ஆம்பல்பல் லாயிரத் துத்தமி யேஎழினும் நறைமலி தாமரை தன்னதென் றேசொல்லும் நற்கயமே.	24
அகவற்பா
293 கயங்கெழு கருங்கடல் முதுகு தெருவுபட இயங்குதிமில் கடவி எறியொளி நுளையர் நெய்ம்மீன் கவரல் வேண்டிக் கைம்மிகுத் தால வட்டம் ஏய்ப்ப மீமிசை முடிகெழு தருவலை வீசி முந்நீர்க் குடரென வாங்கிக் கொள்ளை கொண்ட சுரிமுகச் சங்கும் சுடர்விடு பவளமும் எரிகதிர் நித்திலத் தொகுதியுங் கூடி விரிகதிர் நிலவுஞ் செக்கருந் தாரகை உருவது காட்டும் உலவாக் காட்சித் தண்ணந் துறைவன் தடவரை அகலம் கண்ணுறக் கண்டது முதலா ஒண்ணிறக் காள மாசுணங் கதிர்மதிக் குழவியைக் கோளிழைத் திருக்கும் கொள்கை போல மணிதிகழ் மிடற்று வானவன் மருவும் அணிதிகழ் அகலத் தண்ணல் ஆரூர் ஆர்கலி விழவின் அன்னதோர் பேரலர் சிறந்தது சிறுநல் லூரே.	25
வெண்பா
294 ஊரெலாந் துஞ்சி உலகெலாம் நள்ளென்று பாரெலாம் பாடவிந்தப் பாயிருட்கண் - சீருலாம் மாந்துறைவாய் ஈசன் மணிநீர் மறைகாட்டுப் பூந்துறைவாய் மேய்ந்துறங்கா புள்.	26
கட்டளைக் கலித்துறை
295 புள்ளுந் துயின்று பொழுதிறு மாந்து கழுதுறங்கி நள்ளென்ற கங்குல் இருள்வாய்ப் பெருகிய வார்பனிநாள் துள்ளுங் கலைக்கைச் சுடர்வண் ணனைத் தொழு வார்மனம்போன் றுள்ளும் உருக ஒருவர்திண் தேர்வந் துலாத் தருமே.	27
அகவற்பா
296 உலாநீர்க் கங்கை ஒரு சடைக் கரந்து புலால்நீர் ஓழுகப் பொருகளி றுரித்த பூத நாதன் ஆதி மூர்த்தி திருமட மலைமகட் கொருகூறு கொடுத்துத்தன் அன்பின் அமைத்தவன் ஆரூர் நன்பகல் வலம்புரி அடுப்பா மாமுத் தரிசி சலஞ்சலம் நிறைய ஏற்றி நலந்திகழ் பவளச் செந்தீ மூட்டிப் பொலம்பட இப்பியந் துடுப்பால் ஒப்பத் துழாவி அடாஅ தட்ட அமுதம் வாய்மடுத்து இடாஅ ஆயமோ டுண்ணும் பொழுதில் திருந்திழைப் பணைத்தோள் தேமொழி மாதே விருந்தின் அடியேற் கருளுதி யோவென முலைமுகம் நோக்கி முறுவலித் திறைஞ்சலின் நறைகமழ் எண்ணெய்ச் சிறுநுண் துள்ளி பொங்குபுனல் உற்றது போலஎன் அங்கம் எல்லாந் தானா யினளே.	28
வெண்பா
297 ஆயினஅன் பாரே அழிப்பர் அனலாடி பேயினவன் பாரோம்பும் பேரருளான் - தீயினவன் கண்ணாளன் ஆருர்க் கடலார் மடப்பாவை தண்ணாருங் கொங்கைக்கே தாழ்ந்து.	29
கட்டளைக் கலித்துறை
298 தாழ்ந்து கிடந்த சடைமுடிச் சங்கரன் தாள்பணியா தாழ்ந்து கிடந்துநை வார்கிளை போலயர் வேற் கிரங்கிச் சூழ்ந்து கிடந்த கரைமேல் திரையென்னும் கையெறிந்து வீழ்ந்து கிடந்தல றித்துயி லாதிவ் விரிகடலே.	30
திருச்சிற்றம்பலம்

மேலே செல்க

சேரமான் பெருமாள் நாயனார் அருளியது
பதினோராம் திருமுறை
3. திருக்கயிலாய ஞானவுலா
கலிவெண்பா
தலைவன் புகழ்
299 திருமாலும் நான்முகனுந் தேர்ந்துணரா தன்றங் கருமால் உறஅழலாய் நின்ற - பெருமான் பிறவாதே தோன்றினான் காணாதே காண்பான் துறவாதே யாக்கை துறந்தான் - முறைமையால் ஆழாதே ஆழ்ந்தான் அகலா தகலியான் ஊழால் உயராதே ஓங்கினான் - சூழொளிநூல் ஓதா துணர்ந்தான் நுணுகாது நுண்ணியான் யாதும் அணுகா தணுகியான் - ஆதி அரியாகிக் காப்பான் அயனாய்ப் படைப்பான் அரனாய் அழிப்பவனும் தானே - பரனாய	5
தேவர் அறியாத தோற்றத்தான் தேவரைத்தான் மேவிய வாறே விதித்தமைத்தான் - ஓவாதே எவ்வுருவில் யாரொருவர் உள்குவார் உள்ளத்துள் அவ்வுருவாய்த் தோன்றி அருள்கொடுப்பான் - எவ்வுருவும் தானேயாய் நின்றளிப்பான் தன்னிற் பிறிதுருவம் ஏனோர்க்குங் காண்பரிய எம்பெருமான் - ஆனாத சீரார் சிவலோகந் தன்னுள் சிவபுரத்தில் ஏரார் திருக்கோயில் உள்ளிருப்ப - ஆராய்ந்து செங்கண் அமரர் புறங்கடைக்கட் சென் றீண்டி எங்கட்குக் காட்சியருள் என்றிரப்ப - அங்கொருநாள்	10
பூமங்கை பொய்தீர் தரணி புகழ்மங்கை நாமங்கை என்றிவர்கள் நன்கமைத்த - சேமங்கொள் ஞானக் கொழுந்து நகராசன் தன்மடந்தை தேன் மொய்த்த குஞ்சியின்மேற் சித்திரிப்ப - ஊனமில்சீர் நந்தா வனமலரும் மந்தா கினித்தடஞ்சேர் செந்தா மரைமலர்நூ றாயிரத்தால் - நொந்தா வயந்தன் தொடுத்தமைத்த வாசிகை சூட்டி நயந்திகழும் நல்லுறுப்புக் கூட்டிப் - பயன்கொள் குலமகளிர் செய்த கொழுஞ்சாந்தம் கொண்டு நலமலிய ஆகந் தழீஇக் - கலைமலிந்த	15
கற்பகம் ஈன்ற கமழ்பட் டினைஉடுத்துப் பொற்கழல்கள் கால்மேற் பொலிவித்து - விற்பகரும் சூளா மணிசேர் முடிகவித்துச் சுட்டிசேர் வாளார் நுதற்பட்டம் மன்னுவித்துத் - தோளா மணிமகர குண்டலங்கள் காதுக் கணிந்தாங் கணிவயிரக் கண்டிகை பொன்னாண் - பணிபெரிய ஆரம் அவைபூண் டணிதிக ழுஞ்சன்ன வீரந் திருமார்பில் வில்லிலக - ஏருடைய எண்டோட்கும் கேயூரம் பெய்துதர பந்தனமும் கண்டோர் மனமகிழக் கட்டுறீஇக் - கொண்டு	20
கடிசூத் திரம்புனைந்து கங்கணங்கைப் பெய்து வடிவுடைய கோலம் புனைந்தாங் - கடிநிலை மேல்
இறைவன் புறப்பாடு
நந்திமா காளர் கடைகழிந்த போழ்தத்து வந்து வசுக்கள் இருக்குரைப்ப - அந்தமில்சீர் எண்ணருங் கீர்த்தி எழுவர் இருடிகளும் அண்ணல்மேல் ஆசிகள் தாமுணர்த்த - ஒண்ணிறத்த பன்னிருவர் ஆதித்தர் பல்லாண் டெடுத்திசைப்ப மன்னும் அகத்தியன்யாழ் வாசிப்பப் பொன்னியலும் அங்கி கமழ்தூபம் ஏந்த யமன்வந்து மங்கல வாசகத்தால் வாழ்த்துரைப்பச் - செங்கண்	25
நிருதி முதலோர் நிழற்கலன்கள் ஏந்த வருணன் மணிக்கலசந் தாங்கத் - தெருவெலாம் வாயு நனிவிளக்க மாமழை நீர்தெளிப்பத் தூயசீர்ச் சோமன் குடையெடுப்ப - மேவியசீர் ஈசானன் வந் தடைப்பை கைக்கொள்ள அச்சுனிகள் வாயார்ந்த மந்திரத்தால் வாழ்த்துரைப்பத் - தூய உருத்திரர்கள் தோத்திரங்கள் சொல்லக் குபேரன் திருத்தகு மாநிதியஞ் சிந்தக் - கருத்தமைந்த கங்கா நதியமுனை உள்ளுருத்த தீர்த்தங்கள் பொங்கு கவரி புரையிரட்டத் - தங்கிய	30
பைந்நாகம் எட்டும் சுடரெடுப்பப் பைந்தறுகண் கைந்நாகம் எட்டும் கழல்வணங்க - மெய்ந்நாக மேகம் விதானமாய் மின்னெலாஞ் சூழ்கொடியாய் மேகத் துருமு முரசறையப் - போகஞ்சேர் தும்புரு நாரதர்கள் பாடத் தொடர்ந்தெங்கும் கொம்புருவ நுண்ணிடையார் கூத்தாட - எம்பெருமான் விண்ணோர் பணிய உயர்ந்த விளங்கொளிசேர் வெண்ணோர் மழவிடையை மேற்கொண்டாங் - கெண்ணார் கருத்துடைய பாரிடங்கள் காப்பொத்துச் செய்யத் திருக்கடைகள் ஏழ்கழிந்த போதில் - செருக்குடைய	35
சேனா பதிமயில்மேல் முன்செல்ல யானைமேல் ஆனாப்போர் இந்திரன் பின்படர - ஆனாத அன்னத்தே ஏறி அயன்வலப்பால் கைபோதக் கன்னவிலுந் திண்டோட் கருடன்மேல் . மன்னிய மால்இடப்பாற் செல்ல மலரார் கணைஐந்து மேலிடப்பால் மென்கருப்பு வில்லிடப்பால் - ஏல்வுடைய சங்கணையும் முன்கைத் தடமுலையார் மேல் எய்வான் கொங்கணையும் பூவாளி கோத்தமைத்த - ஐங்கணையான் காமன் கொடிப்படைமுன் போதக் கதக்காரி வாமன் புரவிமேல் வந்தணைய - நாமஞ்சேர்	40
வேழ முகத்து விநாயகனை உள்ளுறுத்துச் சூழ்வளைக்கைத் தொண்டைவாய்க் கெண்டை ஒண்கண் - தாழ்கூந்தல் மங்கை எழுவருஞ் சூழ மடநீலி சிங்க அடலேற்றின் மேற்செல்லத் - தங்கிய விச்சா தரர்இயக்கர் கின்னரர் கிம்புருடர் அச்சா ரணர்அரக்க ரோடசுரர் - எச்சார்வும் சல்லரி தாளந் தகுணிதந் தத்தளகம் கல்லலகு கல்ல வடம்மொந்தை - நல்லிலயத் தட்டழி சங்கஞ் சலஞ்சலந் தண்ணுமை கட்டழியாப் பேரி கரதாளம் - கொட்டும்	45
குடமுழவம் கொக்கரை வீணை குழல்யாழ் இடமாந் தடாரி படகம் - இடவிய மத்தளந் துந்துபி வாய்ந்த முருடிவற்றால் எத்திசை தோறும் எழுந்தியம்ப - ஒத்துடனே மங்கலம் பாடுவார் வந்திறைஞ்ச மல்லரும் கிங்கரரும் எங்குங் கிலுகிலுப்பத் - தங்கிய ஆறாம் இருதுவும் யோகும் அருந்தவமும் மாறாத முத்திரையும் மந்திரமும் - ஈறார்ந்த காலங்கள் மூன்றுங் கணமுங் குணங்களும் வால கிலியரும் வந்தீண்டி - மேலை	50
இமையோர் பெருமானே போற்றி எழில்சேர் உமையாள் மணவாளா போற்றி - எமையாளும் தீயாடி போற்றி சிவனே அடிபோற்றி ஈசனே எந்தாய் இறைபோற்றி - தூயசீர்ச் சங்கரனே போற்றி சடாமகுடத் தாய்போற்றி பொங்கரவா பொன்னங் கழல்போற்றி - அங்கொருநாள் ஆய விழுப்போர் அருச்சுனன் ஆற்றற்குப் பாசுபதம் ஈந்த பதம்போற்றி - தூய மலைமேலாய் போற்றி மயானத்தாய் வானோர் தலைமேலாய் போற்றிதாள் போற்றி - நிலைபோற்றி	55
போற்றியெனப் பூமாரி பெய்து புலன்கலங்க நாற்றிசையும் எங்கும் நலம்பெருக - ஏற்றுக் கொடியும் பதாகையும் கொற்றக் குடையும் வடிவுடைய தொங்கலுஞ் சூழக் - கடிகமழும் பூமாண் கருங்குழலார் உள்ளம் புதிதுண்பான் வாமான ஈசன் வரும்போழ்திற் - சேமேலே
மகளிர் குழாங்கள்
வாமான ஈசன் மறுவில்சீர் வானவர்தம் கோமான் படைமுழக்கம் கேட்டலுமே - தூமாண்பில் வானநீர் தாங்கி மறையோம்பி வான்பிறையோ டூனமில் சூலம் உடையவாய் - ஈனமிலா	60
வெள்ளை அணிதலால் வேழத் துரிபோர்த்த வள்ளலே போலும் வடிவுடைய - ஒள்ளிய மாட நடுவில் மலரார் அமளியே கூடிய போர்க்கள மாக்குறித்துக் - கேடில் சிலம்பு பறையாகச் சேயரிக்கண் அம்பா விலங்கு கொடும்புருவம் வில்லா - நலந்திகழும் கூழைபின் தாழ வளையார்ப்பக் கைபோந்து கேழ்கிளரும் அல்குலாந் தேருந்திச் - சூழொளிய கொங்கைமாப் பொங்கக் கொழுநர் மனங்கவர அங்கம் பொருதசைந்த ஆயிழையார் - செங்கேழற்	65
பொற்கலசத் துள்ளால் மணிநீர் முகஞ்சேர்த்தி நற்பெருங் கோலம் மிகப்புனைந்து - பொற்புடைய பேதை முதலாகப் பேரிளம்பெண் ஈறாக மாதரவர் சேர மகிழ்ந்தீண்டிச் - சோதிசேர் சூளிகையுஞ் சூட்டுஞ் சுளிகையுஞ் சுட்டிகையும் வாளிகையும் பொற்றோடும் மின்விலக - மாளிகையின் மேல்ஏறி நின்று தொழுவார் துயர்கொண்டு மால்ஏறி நின்று மயங்குவார் - நூல்ஏறு தாமமே தந்து சடாதாரி நல்கானேல் யாமமேல் எம்மை அடுமென்பார் - காமவேள்	70
ஆமென்பார் அன்றென்பார் ஐயறுவார் கையெறிவார் தாம்முன்னை நாணோடு சங்கிழப்பார் - பூமன்னும் பொன்னரி மாலையைப் பூண்பார்அப் பூண்கொண்டு துன்னரி மாலையாச் சூடுவார் - முன்னம் ஒருகண் எழுதிவிட் டொன்றெழுதாதோடித் தெருவம் புகுவார் திகைப்பார் - அருகிருந்த கண்ணாடி மேற்பஞ்சு பெய்வார் கிளிஎன்று பண்ணாடிச் சொற்பந்துக் குற்றுரைப்பார் - அண்ணல்மேற் கண்ணென்னும் மாசாலங் கோலிக் கருங்குழலார் திண்ண நிறைத்தாழ் திறந்திட்டார் - ஒண்ணிறத்த	75
பேதை
பேதைப் பருவம் பிழையாதாள் வெண்மணலால் தூதைச் சிறுசோ றடுதொழிலாள் - தீதில் இடையாலும் ஏக்கழுத்த மாட்டாள் நலஞ்சேர் உடையாலும் உள்ளுருக்க கில்லாள் - நடையாலும் கெளவைநோய் காளையரைச் செய்யாள் கதிர்முலைகள் எவ்வநோய் செய்யுந் தொழில்பூணாள் - செவ்வனேர் நோக்கிலும் நோய்நோக்கம் நோக்காள்தன் செவ்வாயின் வாக்கும் பிறர்மனத்தை வஞ்சியாள் - பூக்குழலும் பாடவந் தோன்ற முடியாள் இளவேய்த்தோள் ஆடவர் தம்மை அயர்வுசெய்யாள் - நாடொறும்	80
ஒன்றுரைத் தொன்றுன்னி ஒன்றுசெய் தொன்றின்கண் சென்ற மனத்தினளாஞ் சேயிழையாள் - நன்றாகத் தாலி கழுத்தணிந்து சந்தனத்தால் மெய்பூசி நீல அறுவை விரித்துடுத்துக் - கோலஞ்சேர் பந்தரிற் பாவை கொண்டாடும்இப் பாவைக்குத் தந்தையார் என்றொருத்தி தான்வினவ - அந்தமில்சீர் ஈசன் எரியாடி என்ன அவனையோர் காய்சின மால்விடைமேற் கண்ணுற்றுத் - தாய்சொன்ன இக்கணக்கு நோக்காள் இவள்போல்வாள் காமன்நூல் நற்கணக்கின் மேற்சிறிதே நாட்செய்தாள் - பொற்புடைய	85
பெதும்பை
பேரொளிசேர் காட்சிப் பெதும்பைப் பிராயத்தாள் காரொளிசேர் மஞ்ஞைக் கவின்இயலாள் - சீரொளிய தாமரை ஒன்றின் இரண்டு குழையிரண்டு காமருவி கெண்டையோர் செந்தொண்டை - தூமருவு முத்த முரிவெஞ் சிலைசுட்டி செம்பவளம் வைத்தது போலும் மதிமுகத்தாள் - ஒத்தமைந்த கங்கணஞ் சேர்ந்திலங்கு கையாள் கதிர்மணியின் கிங்கணி சேர்ந்த திருந்தடியாள் - ஒண்கேழல் அந்துகில் சூழ்ந்தசைந்த அல்குலாள் ஆய்பொதியிற் சந்தனந் தோய்ந்த தடந்தோளாள் - வந்து	90
திடரிட்ட திண்வரைக்கண் செய்த முலையாள் கடல்பட்ட இன்னமுதம் அன்னாள் - மடல்பட்ட மாலை வளாய குழலாள் மணம்நாறு சோலை இளங்கிளிபோல் தூமொழியாள் - சாலவும் வஞ்சனை செய்து மனங்கவரும் வாட்கண்ணுக் கஞ்சனத்தை இட்டங் கழகாக்கி - எஞ்சா மணியாரம் பூண்டாழி மெல்விரலிற் சேர்த்தி அணியார் வளைதோள்மேல் மின்ன - மணியார்த்த தூவெண் மணற்கொண்டு தோழியருந் தானுமாய்க் காமன் உருவம் வரஎழுதிக் - காமன்	95
கருப்புச் சிலையும் மலரம்புந் தேரும் ஒருப்பட் டுடன் எழுதும் போழ்தில் - விருப்பூரும் தேனமருங் கொன்றையந்தார்த் தீர்த்தன் சிவலோகன் வானமால் ஏற்றின்மேல் வந்தணையத் - தானமர நன்றறிவார் சொன்ன நலந்தோற்று நாண்தோற்று நின்றறிவு தோற்று நிறைதோற்று - நன்றாகக் கைவண்டுங் கண்வண்டும் ஓடக் கலைஓட நெய்விண்ட பூங்குழலாள் நின்றொழிந்தாள் - மொய்கொண்ட
மங்கை
மங்கை யிடங்கடவா மாண்பினாள் வானிழிந்த கங்கைச் சுழியனைய உந்தியாள் - தங்கிய	100
அங்கை கமலம் அடிகமலம் மான்நோக்கி கொங்கை கமலம் முகங்கமலம் - பொங்கெழிலார் இட்டிடையும் வஞ்சி இரும்பணைத்தோள் வேயெழிலார் பட்டுடைய அல்குலுந் தேர்த்தட்டு - மட்டுவிரி கூந்தல் அறல்பவளம் செய்யவாய் அவ்வாயில் ஏய்ந்த மணி முறுவல் இன்முத்தம் - வாய்ந்தசீர் வண்டு வளாய வளர்வா சிகைசூட்டிக் கண்டி கழுத்திற் கவின்சேர்த்திக் - குண்டலங்கள் காதுக் கணிந்து கனமே கலைதிருத்தித் தீதில் செழுங்கோலஞ் சித்திரித்து - மாதராள்	105
பொற்கூட்டிற் பூவையை வாங்கி அதனோடும் சொற்கோட்டி கொண்டிருந்த ஏல்வைக்கண் - நற்கோட்டு வெள்ளி விலங்கல்மேல் வீற்றிருந்த ஞாயிறுபோல் ஒள்ளிய மால்விடையை மேல்கொண்டு - தெள்ளியநீர் தாழுஞ் சடையான் சடாமகுடந் தோன்றுதலும் வாழுமே மம்மர் மனத்தளாய்ச் - சூழொளியான் தார்நோக்குந் தன்தாரும் நோக்கும் அவனுடைய ஏர்நோக்குந் தன்ன தெழில் நோக்கும் - பேரருளான் தோள்நோக்குந் தன்தோளும் நோக்கும் அவன்மார்பின் நீள்நோக்கம் வைத்து நெடிதுயிர்த்து - நாண் நோக்கா	110
துள்ளம் உருக ஒழியாத வேட்கையாம் வெள்ளத் திடையழுந்தி வெய்துயிர்த்தாள் - ஒள்ளிய
மடந்தை
தீந்தமிழின் தெய்வ வடிவாள் திருந்தியசீர் வாய்ந்த மடந்தைப் பிராயத்தாள் - ஏய்ந்தசீர் ஈசன் சிலையும் எழில்வான் பவளமும் சேய்வலங்கை வேலுந் திரள்முத்தும் - பாசிலைய வஞ்சியும் வேயும் வளர்தா மரைமொட்டும் மஞ்சில்வரு மாமதிபோல் மண்டலமும் - எஞ்சாப் புருவமுஞ் செவ்வாயும் கண்ணும் எயிறும் உருவ நுசுப்பும்மென் தோளும் - மருவினிய	115
கொங்கையும் வாண்முகமு மாக்கொண்டாள் கோலஞ்சேர் பங்கயப் போதனைய சேவடியாள் - ஒண்கேழல் வாழைத்தண் டன்ன குறங்கினாள் வாய்ந்தசீர் ஆழித்தேர்த் தட்டனைய அல்குலாள் - ஊழித் திருமதியம் மற்றொன்றாம் என்று முகத்தை உருவுடைய நாண்மீன்சூழ்ந் தாற்போல் - பெருகொளிய முத்தாரங் கண்டத் தணிந்தாள் அணிகலங்கள் மொய்த்தார வாரம் மிகப் பெருகி - வித்தகத்தால் கள்ளுங் கடாமுங் கலவையுங் கைபோந்திட் டுள்ளும் புறமுஞ் செறிவமைத்துத் - தெள்ளொளிய	120
காளிங்கஞ் சோதி கிடப்பத் தொடுத்தமைத்த தாளிம்பத் தாமம் நுதல்சேர்த்தித் - தோளெங்கும் தண்ணறுஞ் சந்தனம் கொண் டப்பிச் சதிர்சாந்தை வண்ணம் பெறமிசையே மட்டித்தாங் - கொண்ணுதலாள் தன்னமர் தோழியர்கள் சூழத் தவிசேறிப் பின்னுமோர் காமரம் யாழ் அமைத்து - மன்னும் விடவண்ணக் கண்டத்து வேதியன் மேல்இட்ட மடல்வண்ணம் பாடும் பொழுதீண் - டடல்வல்ல வேல்வல்லான் வில்வல்லான் மெல்லியலார்க் கெஞ்ஞான்றும் மால்வல்லான் ஊர்கின்ற மால்விடையின் - கோல	125
மணியேறு கேட்டாங்கு நோக்குவாள் சால அணியேறு தோளானைக் கண்டாங் - கணிஆர்ந்த கோட்டி ஒழிய எழுந்து குழைமுகத்தைக் கோட்டி நுதல்சிவப்ப வாய்துலக்கி - நாட்டார்கள் எல்லாருங் கண்டார் எனக் கடவுள் இங்காயம் நல்லாய் படுமேற் படுமென்று - மெல்லவே செல்ல லுறுஞ்சரணம் கம்பிக்குந் தன்னுறுநோய் சொல்லலுறுஞ் சொல்லி உடைசெறிக்கும் - நல்லாகம் காண லுறுங்கண்கள் நீர்மல்கும் காண்பார்முன் நாண லுறும்நெஞ்சம் ஒட்டாது - பூணாகம்	130
புல்லலுறும் அண்ணல்கை வாரான்என் றிவ்வகையே அல்லலுறும் அழுந்தும் ஆழ்துயரால் - மெல்லியலாள் தன்னுருவம் பூங்கொன்றைத் தார்கொள்ளத் தான்கொன்றைப் பொன்னுருவங் கொண்டு புலம்புற்றாள் - பின்னொருத்தி
அரிவை
செங்கேழல் தாமரைபோல் சீறடியாள் தீதிலா அங்கேழ் அரிவைப் பிராயத்தாள் - ஒண்கேழல் திங்களுந் தாரகையும் வில்லுஞ் செழும்புயலும் தங்கொளிசேர் செவ்வாயும் உண்மையாற் - பொங்கொளிசேர் மின்னார்வான் காட்டும் முகவொளியாள் மெய்ம்மையே தன்னாவார் இல்லாத் தகைமையாள் - எந்நாளும்	135
இல்லாரை எல்லாரும் எள்ளுவர் செல்வரை எல்லாருஞ் செய்வர் சிறப்பென்னும் - சொல்லாலே அல்குற்கு மேகலையைச் சூழ்ந்தாள் அணிமுலைமேல் மல்கிய சாந்தொடு பூண்புனைந்து - நல்கூர் இடையிடையே உள்ளுருகக் கண்டாள் எழிலார் நடைபெடை அன்னத்தை வென்றாள் - அடியிணைமேற் பாடகங் கொண்டு பரிசமைத்தாள் பன்மணிசேர் சூடகம் முன்கை தொடர்வித்தாள் - கேடில்சீர்ப் பொன்னரி மாலை தலைக்கணிந்து பூண்கொண்டு மன்னுங் கழுத்தை மகிழ்வித்தாள் - பொன்னனாள்	140
இன்னிசை வீணையை வாங்கி இமையவர்தம் அண்ணல்மேல் தானிட்ட ஆசையால் - முன்னமே பாடல் தொடங்கும் பொழுதிற் பரஞ்சோதி கேடிலா மால்விடைமேல் தோன்றுதலும் - கூடிய இன்னிசையும் இப்பிறப்பும் பேணும் இருந்தமிழும் மன்னிய வீணையுங் கைவிட்டுப் - பொன்னனையீர் இன்றன்றே காண்ப தெழில் நலம் கொள்ளேனேல் நன்றன்றே பெண்மை நமக்கென்று - சென்றவன்தன் ஒண்களபம் ஆடும் ஒளிவாள் முகத்திரண்டு கண்களபம் ஆடுவபோல் கட்டுரைத்தும் - ஒண்கேழற்	145
கூந்தல் அவிழ்க்கும் முடிக்கும் கலைதிருத்தும் சாந்தந் திமிரும் முலைஆர்க்கும் - பூந்துகிலைச் சூழும் அவிழ்க்கும் தொழும் அழும் சோர்துயருற் றாழும் அழுந்தும் அயாவுயிர்க்கும் - சூழொளிய அங்கை வளைதொழுது காத்தாள் கலைகாவாள் நங்கை இவளும் நலந்தோற்றாள் - அங்கொருத்தி
தெரிவை
ஆரா அமுதம் அவயவம் பெற்றனைய சீரார் தெரிவைப் பிராயத்தாள் - ஓரா மருளோசை இன்மழலை வாய்ச்சொலால் என்றும் இருள்தீர் புலரியே ஒப்பாள் - அருளாலே	150
வெப்பம் இளையவர்கட் காக்குதலால் உச்சியோ டொப்பமையக் கொள்ளும் உருவத்தாள் - வெப்பந்தீர்ந்து அந்தளிர்போல் சேவடியும் அங்கையும் செம்மையால் அந்திவான் காட்டும் அழகினாள் - அந்தமில் சீரார் முகம்மதியம் ஆதலாற் சேயிழையாள் ஏரார் இரவின் எழில்கொண்டாள் - சீராரும் கண்ணார் பயோதரமும் நுண்ணிடையும் உண்மையால் தண்ணிளங் காரின் சவிகொண்டாள் -வண்ணஞ்சேர் மாந்தளிர் மேனி முருக்கிதழ்வாய் ஆதலால் வாய்ந்த இளவேனில் வண்மையாள் - மாந்தர்	155
அறிவுடையீர் நின்மின்கள் அல்லார்போம் என்று பறையறைவ போலுஞ் சிலம்பு - முறைமையால் சீரார் திருந்தடிமேற் சேர்த்தினாள் தேரல்குல் ஓரா தகலல் உறாதென்று - சீராலே அந்துகிலும் மேகலையும் சூழ்ந்தாள் அணிமுலைகள் மைந்தர் மனங்கவரும் என்பதனால் - முந்துறவே பூங்கச்சி னால்அடையப் பூட்டுறீஇப் பொற்றொடியால் காம்பொத்த தோளிணையைக் காப்பேவி - வாய்ந்தசீர் நற்கழுத்தை நல்லாரத் தால்மறைத்துக் காதுக்கு விற்பகருங் குண்டலங்கள் மேவுவித்து - மைப்பகரும்	160
காவியங் கண்ணைக் கதந்தணிப்பாள் போலத்தன் தாவிய அஞ்சனத்தை முன்னூட்டி - யாவரையும் ஆகுலம் ஆக்கும் அழகினாள் அன்னமும் கோகிலமும் போலும் குணத்தினாள் - ஆகிப் பலகருதிக் கட்டிக் கரியவாய்க் கோடி அலர்சுமந்து கூழைய ஆகிக் - கலைகரந்து உள்யாதும் இன்றிப் புறங்கமழ்ந்து கீழ்தாழ்ந்து கள்ளாவி நாறுங் கருங்குழலாள் - தெள்ளொளிய செங்கழுநீர்ப் பட்டுடுத்துச் செங்குங் குமம்எழுதி அங்கழுநீர்த் தாமம் நுதல்சேர்த்திப் - பொங்கெழிலார்	165
பொற்கவற்றின் வெள்ளிப் பலகை மணிச்சூது நற்கமைய நாட்டிப் பொரும்பொழுதில் - விற்பகிரும் தோளான் நிலைபேறு தோற்றங்கே டாய்நின்ற தாளான் சடாமகுடம் தோன்றுதலும் - கேளாய நாணார் நடக்க நலத்தார்க் கிடைஇல்லை ஏணார் ஒழிக எழில்ஒழிக - பேணும் குலத்தார் அகன்றிடுக குற்றத்தார் வம்மின் நலத்தீர் நினைமினீர் என்று - சொலற்கரிய தேவாதி தேவன் சிவனாயில் தேன்கொன்றைப் பூவார் அலங்கல் அருளாது - போவானேல்	170
கண்டால் அறிவன் எனச்சொல்லிக் கைசோர்ந்து வண்டார்பூங் கோதை வளந்தோற்றாள் - ஒண்டாய
பேரிளம்பெண்
பெண்ணரசாய்த் தோன்றிய பேரிளம் பெண்மையாள் பண்ணமரும் இன்சொல் பணிமொழியாள் - மண்ணின்மேல் கண்டுகேட் டுண்டுயிர்த் துற்றறியும் ஐம்புலனும் ஒண்டொடி கண்ணே உளவென்று - பண்டையோர் கட்டுரையை மேம்படுத்தாள் கண்ணாடி மண்டலம்போல் விட்டிலங்கு நல்லுகிர்சேர் மெல்விரலாள் - கட்டரவம் அஞ்சப் பரந்தகன்ற அல்குலாள் ஆய்நலத்த வஞ்சிக்கொடி நுடங்கும் நுண்ணிடையாள் - எஞ்சாத	175
பொற்செப் பிரண்டு முகடு மணியழுத்தி வைத்தன போல வளர்ந்தேந்தி - ஒத்துச் சுணங்கும் திதலையுஞ் சூழ்போந்து கண்டார்க் கணங்கும் அமுதமுமாய்த் தோன்றி - இணங்கொத்த கொங்கையாள் கோலங்கட் கெல்லாமோர் கோலமாம் நங்கையாள் நாகிளவேய்த் தோளினாள் - அங்கையாற் காந்தட் குலம்பழித்தாள் காமவேள் காதலாள் சாந்தம் இலங்கும் அகலத்தாள் - வாய்ந்துடனே ஏய்ந்து குவிந்து திரண்டு மறிந்திருபால் தேய்ந்து துடித்த செழும்பவளம் - காய்த்திலங்கி	180
முத்தமுந் தேனும் பொதிந்து முனிவரையும் சித்தந் திறைகொள்ளும் செவ்வாயாள் - ஒத்து வரிகிடந் தஞ்சனம் ஆடி மணிகள் உருவம் நடுவுடைய வாகிப் - பெருகிய தண்ணங் கயலும் சலஞ்சலமுந் தோன்றுதலால் வண்ணங் கடலனைய வாட்கண்ணாள் - ஒண்ணிறத்த குண்டலஞ்சேர் காதினாள் கோலக் குளிர்மதிய மண்டலமே போலும் மதிமுகத்தாள் - வண்டலம்ப யோசனை நாறு குழலாள் ஒளிநுதல்மேல் வாசிகை கொண்டு வடிவமைத்தாள் - மாசீல்சீர்ப்	185
பாதாதி கேசம் பழிப்பிலாள் பாங்கமைந்த சீதாரி கொண்டுதன் மெய்புகைத்தாள் - மாதார்ந்த பண்கவரும் சொல்லார்பல் லாண்டேத்தப் பாயொளிசேர் வெண்கவரி வெள்ளத் திடையிருந்து - ஒண்கேழற் கண்ணவனை அல்லாது காணா செவிஅவன தெண்ணருஞ்சீர் அல்ல திசைகொள்ளா - அண்ணல் கழலடி அல்லது கைதொழா அஃதான்று அழலங்கைக் கொண்டான்மாட் டன்பென் - றெழிலுடைய வெண்பா விரித்துரைக்கும் போழ்தில் விளங்கொளிசேர் கண்பாவு நெற்றிக் கறைக்கண்டன் - விண்பால்	190
அரிஅரணஞ் செற்றாங் கலைபுனலும் பாம்பும் புரிசடைமேல் வைத்த புராணன் - எரிஇரவில் ஆடும் இறைவன் அமரர்குழாம் தற்சூழ மாட மறுகில் வரக்கண்டு - கேடில்சீர் வண்ணச் சிலம்படி மாதரார் தாமுண்ட கண்ணெச்சில் எம்மையே ஊட்டுவான் - அண்ணலே வந்தாய் வளைகவர்ந்தாய் மாலும் அருந்துயரும் தந்தாய் இதுவோ தகவென்று - நொந்தாள்போற் கட்டுரைத்துக் கைசோர்ந் தகமுருகி மெய்வெளுத்து மட்டிவரும் பூங்கோதை மால்கொண்டாள் - கொட்டிமைசேர்	195
பண்ணாரும் இன்சொற் பணைப்பெருந்தோள் செந்துவர்வாய்ப் பெண்ணார வாரம் பெரிதன்றே - விண்ஓங்கி மஞ்சடையும் நீள்குடுமி வாள்நிலா வீற்றிருந்த செஞ்சடையான் போந்த தெரு.	197
காப்பு
பெண்ணீர்மை காமின் பெருந்தோள் இணைகாமின் உண்ணீர்மை மேகலையும் உள்படுமின் - தெண்ணீரக் காரேறு கொன்றையந்தார்க் காவாலி கட்டங்கன் ஊரேறு போந்த துலா.
திருச்சிற்றம்பலம்

மேலே செல்க

முன்பக்கம்